شناسایی و تحلیل موانع اجرای دوراپزشکی در ایران

مقدمه: دوراپزشکی استفاده از فن آوری اطلاعات برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و روش های درمان از راه دور در حوزه پزشکی می باشد، اما این فن آوری هنوز جایگاه مناسبی در ایران ندارد. هدف این تحقیق این بود که موانع موجود برای اجرای دوراپزشکی در ایران را مورد  تحلیل قرار دهد. روش بررسی: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و هم چنین جزء پژوهش های توصیفی بود. جامعه آماری این تحقیق پزشکان سراسر ایران بودند که با برآورد انجام شده از نظام پزشکی حدود صدهزار نفر هستند و این تحقیق در اواخر سال 1392 خورشیدی و اوایل سال 1393 خورشیدی انجام گردید. نمونه گیری به صورت هدفمند و قضاوتی انجام شد و تعداد اعضای نمونه 384 نفر برآورد گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ای محقق ساخته و مبتنی بر طیف لیکرت بود که بین پزشکان دانشگاه های علوم پزشکی و بیمارستان های سراسر کشور توزیع گردید. روایی و پایایی این پرسش نامه به ترتیب توسط نظر خبرگان و ضریب chronbach’s alpha که در این تحقیق برابر با 86/0 است، تأیید شد. تحلیل های آماری این تحقیق تحلیل عاملی مرتبه اول و دوم و هم چنین ضریب کفایت نمونه گیری بودند که توسط نرم افزارهای lisrel و spss انجام شد. یافته ها: بار عاملی همه شاخص ها بیش تر از 3/0 بودند و بنابراین همه شاخص ها به عنوان موانع اجرای دوراپزشکی در ایران تأیید شدند. ابعاد معرفی شده نیز در نتیجه تحلیل عاملی مرتبه دوم مورد تأیید قرار گرفتند. نتیجه گیری: با وجود موانع ذکر شده اجرای این طرح در ایران بدون فراهم آمدن زیرساختارهای لازم امکان پذیر نمی باشد و در این راستا محققین بعدی می توانند با به کارگیری موانع معرفی شده در این تحقیق، به رفع این موانع اهتمام ورزند. واژه های کلیدی: فن آوری اطلاعات سلامت؛ ارتباطات از راه دور؛ مدیریت خدمات بهداشتی.